رضوان مهسا، میرانزاده الهه. مروری بر عوامل بیماریزای ویروسی زئونوتیک در شترهای تک کوهانه (Camelus dromedarius). فصلنامه تخصصی بيماری های قابل انتقال بين انسان و حيوان. 1400; 1 (2) :76-59
URL: http://zoonosis.ir/article-1-24-fa.html
دانشکده دامپزشکی، واحد شهرکرد، دانشگاه آزاد اسلامی، شهرکرد، ایران ، mahsarezvan@yahoo.com
چکیده: (103 مشاهده)
شترهای Dromedary، تک کوهانه، یا Camelus dromedariusتقریباً گونههای اهلی شده اند که در مناطق خشک به عنوان حیوانات بار و حیوانات تولید کننده گوشت و شیر رایج هستند. در حال حاضر، تقریباً 30 میلیون شتر تک کوهانه وجود دارد که بیشترین تعداد آنها در آفریقا و خاورمیانه است. سرسختی شترها در مناطق خشک باعث شده است انسانها بیشتر به آنها وابسته شوند، به ویژه در این زمینه از منبع پروتئین پایدار محسوب میشوند. شترها همچنین عوامل بیماری زا را به انسان و سایر حیوانات منتقل میکنند. این مسئله با توجه به تقاضای بشر برای گوشت با توجه به افزایش توانایی شترها به عنوان یک منبع یا ناقل بیماریها، نگران کننده است. همچنین فقدان پروتکلهای ایمنی زیستی و امنیت زیستی در بسیاری از مناطق، رشد ارتباط با حیات وحش و ارتباط گله های شتر با گونههای غیر اهلی، وجود دارد. ما در تحقیقمان به عنوان مروری بر بیماریهای مشترک بین انسان و حیوانات ناشی از شتر، دریافتیم که اکثر نشریات (65 درصد) بر روی سندرم تنفسی خاورمیانه (MERS) و تب دره ریفت (Rift Valley fever) تمرکز داشتند. مرگ و میر بالا از شیوع MERS در طول 2012-2016 باعث واکنش فوری جامعه تحقیقاتی شد، که با انتشار نشریات مربوط به سندرم تنفسی خاورمیانه نشان داده شده است. با این حال، ما ادعا میکنیم که بیماریهای منتقله دیگری نیز در شترها وجود دارد مانند: تب خونریزی دهنده کریمه کنگو (Crimean–Congo hemorrhagic fever) که به همان اندازه مهم است و باید شامل تلاشهای نظارتی شود. جمعیت شترها، به ویژه در آفریقای جنوبی، به طور تصاعدی به دلیل خشکسالی های طولانی مدت در حال افزایش است و بنابراین خطر ابتلا به بیماریهای مشترک بین انسان و دام نیز افزایش مییابد. ما در این بررسی به مروری بر بیماریهای مهم مشترک بین انسان و حیوانات در شترهای تک کوهانه، خطر آنها برای انسان و به بیان توصیه هایی برای به حداقل رساندن حوادث ناشی از آن پرداختهایم
مرور کتاب:
مروری |
موضوع مقاله:
ویروس شناسی دریافت: 1400/8/18 | پذیرش: 1400/12/2 | انتشار: 1400/12/29